مرحله نصب و اجرای سیستم‌های تاسیساتی در هر ساختمان جزو بخش‌های مهم و حساس هر پروژه به حساب می‌آید. معمولا به موازات دیوار چینی در ساختمان و قبل کارهای نازک کاری، عملیات نصب تاسیسات انجام می‌شود. لذا این بخش در بحث زمان بندی اجرای پروژه نیز اثرگذار است. در عین اینکه باید نهایت دقت در اجرای آن به خرج داده شود، زمان انجام آن نیز نباید خیلی طولانی باشد تا پروژه با تاخیر زمانی مواجه شود. سیستم نصب تاسیسات دقیقا به همین دلیل به عنوان یک روش مهندسی بسیار مناسب مورد استفاده قرار می‌گیرد. در واقع سیستم نصب تاسیسات هم دقت اجرای کار را بالا می‌برد و هم زمان مورد نیاز برای آن را کاهش می‌دهد.
اجزای تشکیل دهنده سیستم نصب تاسیسات
سیستم نصب تاسیسات از اجزای مختلف تشکیل شده است که عبارتند از:
پیچ متری، بست کمربندی فلزی یا پلاستیکی برای نظم دادن به کابل‌ها و سیم‌های برق، مهره و واشر برای اتصال قطعات سیستم تاسیسات به یکدیگر، نگه دارنده‌های سوپرفیکس در سه مدل سوپرفیکس M و U و تخت با وظیفه نظم دادن و ایمن کردن محیط برای اتصالات ساختمانی، پایه‌های دیواری و صفحه نصب.
در خصوص سوپرفیکس‌ها این توضیح لازم است که این روش مهندسی در سال‌های اخیر ابداع شده است. پیش از ابداع آن از پروفیل‌ها برای ایجاد یک محیط ایمن برای اتصالات تاسیساتی ساختمان استفاده می‌شد که کار با آنها زمان بر بود و سختی‌های خاص خودش را نیز به همراه داشت. اما با آمدن سوپرفیکس‌ها، سرعت و دقت اجرای کار بسیار بالا رفت و به دلیل نصب آسان در زمان کمی کار اجرای سیستم تاسیسات انجام می‌شود.
سوپرفیکس نوع U دارای لبه‌های بلندتری نسبت به سوپرفیکس نوع M است. لذا این سوپرفیکس برای نگهداری کابل‌ها و سیم‌های به تعداد بالاتر مناسب هستند. در بدنه سوپرفیکس‌ها عمدتا سوراخ‌هایی وجود دارد. این سوراخ‌ها به این دلیل تعبیه شده‌اند که جلوی تجمع آب را در آنها بگیرند.
انواع سیستم‌های نصب تاسیسات
سیتم‌های نصب تاسیسات ساختمان شامل بخش‌های مختلفی از جمله سیستم گرمایش و سرمایش، تهویه مطبوع، آبرسانی، تاسیسات الکتریکی، گازرسانی، خطوط تلفن و فاضلاب است.
سیستم نصب تاسیسات به طور کلی در دو دسته بندی کلی در بازار شناخته می‌شود: سیستم مرکزی و سیستم غیر مرکزی. هر کدام از این سیستم‌ها دارای ویژگی‌هایی هستند که بنا بر موقعیت و تشخیص مهندس در پروژه مورد استفاده قرار می‌گیرند.
سیستم نصب تاسیسات مرکزی
سیستم نصب تاسیسات مرکزی، همانطور که از نام آن پیدا است به طور متمرکز در یک فضا که اصطلاحا به آن موتورخانه گفته می‌شود، تعبیه می‌شود. تجهیزات مورد نیاز به تشخیص مهندس و با توجه به نیاز و کاربری ساختمان سایز بندی شده و محیط موتورخانه بر مبنای اصول مهندسی جانمایی می‌شود. پس از آن سیال عامل که عمدتا آب است بسته به کاربری سیستم (سرمایش و گرمایش) از طریق سیستم لوله کشی وارد بخش‌های مختلف ساختمان می‌شود.
یکی از مزایای این سیستم مرکزی آن است که به کمک روابط تجربی موجود در استانداردها می‌توان میزان مصرف در طول ساعات مختلف شبانه‌روز را در ساختمان محاسبه نمود و تشخیص داد که بار پیک مورد نیاز ساختمان چقدر است. به این ترتیب در هزینه‌های اولیه احداث سیستم مرکزی صرفه‌جویی می‌شود.
نکته بعدی در خصوص عمر مفید تجهیزات سیستم مرکزی است که نسبت به سیستم‌های غیر مرکزی عمر بیشتری دارند و بین ۲۵ تا ۳۰ سال عمر مفید آنها تخمین زده می‌شود. سیستم‌های مرکزی، به دلیل نوع کاربری‌شان کمتر نیاز به تعمیرات اساسی پیدا می‌کنند.
سیستم نصب تاسیسات غیر مرکزی
این سیستم‌ها دارای هزینه اولیه کمتری هستند و در بسیاری از پروژه‌ها به ویژه پروژه‌های مسکونی، استفاده از آنها توسط سازندگان ترجیح داده می‌شود. چون جای کمتری می‌گیرند و نیاز به یک اتاق خاص برای قرار گیری تجهیزات ندارند.
عمده سازندگان علاقه دارند تا فضای کمتری از ساختمان را صرف سیستم‌های تاسیساتی کنند. به این دلیل که می‌توانند آن قسمت را به فروش برسانند و از آن کسب درآمد کنند. لذا به جز ساختمان‌های بسیار بزرگ، مراکز خرید و ساختمان‌های اداری، دانشگاهی و بیمارستانی، ترجیح عمده سازندگان به استفاده از سیستم‌های غیرمرکزی است.
عمر مفید سیستم‌های غیر مرکزی معمولا از سیستم‌های مرکزی کمتر است و دوره‌هایی که نیاز به تعمیر و نگهداری پیدا می‌کنند، بیشتر از سیستم‌های مرکزی است. اما نکته مهم این است که خراب شدن این سیستم باعث نمی‌شود که کار سیستم در سایر قسمت‌های ساختمان مختل شود. این نکته یک مزیت بسیار مهم به حساب می‌آید.
نکته بعدی مربوط به بحث کنترل دما است. شما در سیستم‌های مرکزی تنها می‌توانید سیستم را روی یک دما تنظیم کنید و همه قسمت‌های ساختمان تابع همان دما خواهند بود. اما سیستم غیر مرکزی، دما در هر واحد از ساختمان به صورت مجزا و بر مبنای سلیقه مصرف کننده قابل تنظیم است.
منبع:https://betonzist.ir
بدون دیدگاه